... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Τετάρτη, Νοεμβρίου 05, 2008

ένα κρυμμένο αχ

(εξ αφορμής παραγγελιάς της Athena)
-------- ασφαλώς και δεν πρέπει --------



1.
ήσουν έν' άστρο στον ουρανό

φωτεινό πολύ και μακρινό τόσο
που άφην' όλα τ' αστέρια
να στέλνουν το φως τους

και να που έγινες ήλιος κι έσβησαν τ' άστρα
~~~ . ~~~

2.
η ένταση δυο σωμάτων που αγκαλιάζονται…
η χαρά δυο ψυχών που αγγίζονται…

και η φραγή. η φραγή της λογικής-

τι έγινε;
ξαφνικά τινάχτηκαν τα ‘πρέπει’ στον αέρα
ξαφνικά βρήκαν τα αισθήματα χώρο ν’ ανασάνουν

ξαφνικά ριγήσαμε,
τρομάξαμε, τρέμουμε…

αντί
αντί να χαρούμε, να γελάσουμε, να ζούμε

επειδή συνέβη ν' αποκαλυφθεί
αυτό που συμβαίνει
επειδή η ασφάλεια ενός ψεύτικου πέπλου
έπαψε να κρύβει το αχ

εσένα
πόσο σ’ αγαπώ – το ξέρεις
πως έτσι σ’ αγαπώ – το νιώθεις;
 

                ~~~ . ~~~


3.
ψυχή μου

μες από λαβύρινθους σε βρήκα
αλήθεια μου!
αναπόφευκτη αλήθεια, σ’ ευχαριστώ

δεν θα ζητήσω συγγνώμην – γιατί
χωρίς τα εισαγωγικά μιας ολόκληρης ζωής

αγαπώ!

~~~ . ~~~

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb