... Τί είναι, όμως, ο εαυτός;
Είναι η επιτομή όλων όσα θυμόμαστε.
Γι' αυτό και το τρομακτικό στον θάνατο
δεν είναι η απώλεια του μέλλοντος,
αλλά η απώλεια του παρελθόντος.
Η λήθη είναι μια μορφή θανάτου,
παρούσα στη ζωή ...

[Μίλαν Κούντερα]
__________________________________________________

Σάββατο, Απριλίου 26, 2008

Ο άνδρας πράττει, η γυναίκα είναι.

ΑΛΗΘΕΙΑ;

Το ποστ της 14ης Απριλίου ξεκινούσε με τη φράση «Η αλήθεια υπάρχει. Το ψέμα πρέπει να εφευρεθεί». Όσο κι αν έχω αντιρρήσεις για το «φιλοσοφικό» νόημα της παραπάνω φράσης, μπορώ να καταλάβω την τρέχουσα σημασία της και εν μέρει να συμφωνήσω, μάλιστα. Ναι, η αλήθεια υπάρχει. Όχι, όμως, σαν κάτι παγιωμένο και σταθερό, από τα βάθη των αιώνων μέχρι σήμερα, αλλά σαν κάτι ρευστό και μεταβαλλόμενο. Η αλήθεια μιας στιγμής δεν αποτελεί κατ’ ανάγκην αλήθεια και την επόμενη στιγμή. Κάποτε, έστω και για λίγο, ήταν αλήθεια. Υπήρχε ως αλήθεια, αλλά σήμερα δεν είναι.

ΠΟΤΕ

μην ελπίζεις πως θα την εύρεις

όσο υπάρχεις φεύγει

κι όταν πεθαίνεις σβήνει

μόνο το δέντρο της γνώσης γεύτηκες

απ’ της ζωής δεν πρόλαβες καρπό

εξόριστε, θνητέ και αποτυχημένε

ΠΕΡΙ ΧΡΟΝΟΥ

θα μεταφέρω ένα παράδειγμα, που είχα διαβάσει στο «Περί χρόνου» του Norbert Elias (εκδ. του 21ου, μετ. Θ. Λουπασάκη): οι πρώτοι άνθρωποι με τις ελάχιστες εμπειρίες και το μικρό φορτίο παρατηρήσεων, δεν είχαν την εντύπωση ότι αυτό που βλέπουν να φωτίζει τις νύχτες τους στον ουρανό και μάλιστα την μια ολοστρόγγυλο, σα χαρούμενο πρόσωπο, την άλλη μισό και την παράλλη σαν δρεπάνι ήταν το ίδιο πράγμα, το ίδιο σώμα, η σελήνη.

Και γιατί να την έχουν;

Αυτά που σήμερα εμείς, με τις παρακαταθήκες της γνώσης που σωρεύτηκε στους αιώνες, θεωρούμε δεδομένα και αυτονόητα, δεν ήταν αυτονόητα για τον πρώτο άνθρωπο. Η αλήθεια που έβλεπε μπροστά στα απορημένα του μάτια ο αρχαϊκός άνθρωπος ήταν ότι τις νύχτες διέσχιζαν τον ουρανό διαφορετικά –διαφορετικού μεγέθους και σχήματος- φωτεινά σώματα. Μπορεί και να είχε δώσει διαφορετικό όνομα στο καθένα, αυτό που σήμερα ονομάζουμε φάσεις της μίας και μοναδικής σελήνης. Αυτή ήταν η αλήθεια τότε.

Ο άνθρωπος συνέχισε να απορεί και να συλλέγει εμπειρίες. Συνέχισε να λεηλατεί τη γη και να συλλέγει καρπούς την ημέρα. Να φυλάγεται τις νύχτες και να κοιμάται και να πλαγιάζει, άντρες με γυναίκες και η γυναίκα να κάνει παιδιά. Συνέχισε να μαθαίνει και να γνωρίζει.

Κάποια στιγμή, συνειδητοποίησε ότι το δρεπανάκι που την άλλη μέρα θα έδινε τη θέση του στο λίγο μεγαλύτερο και μετά από λίγο στο μισό απ’ αυτό το ολοστρόγγυλο που θα ερχόταν στο τέλος, κάποια στιγμή συνειδητοποίησε, ότι αυτά τα ξεχωριστά φωτεινά σώματα τ’ ουρανού έρχονται κι επανέρχονται με μεγάλη ακρίβεια. Τότε, μπορεί να έδωσε ένα κοινό όνομα στο δρεπανάκι και στο μισοφέγγαρο και στην πανσέληνο, ας πούμε, τα ονόμασε όλα «φεγγάρια». Και πέρασαν πάρα πολλά χρόνια ακόμη, μέχρις όλα αυτά τα φεγγάρια γίνουν το Φεγγάρι, η Σελήνη η μία.

ΥΕ-ΚΥΕ

Κι ο άνθρωπος συνέχισε ν’ απορεί και να συλλέγει εμπειρίες και καρπούς και να φοβάται το σκοτάδι και να μετράει το χρόνο, επειδή το φεγγάρι επαναλαμβάνει τα κόλπα του με σίγουρο τρόπο, με αναλλοίωτο ρυθμό, κι άρχισε ο άνθρωπος να χορεύει κι όπως τα πόδια του χτυπούσαν τη γη άκουγε τον ρυθμό κι άρχισε ο άνθρωπος να χτυπάει παλαμάκια και να διώχνει τον φόβο του και να τη βρίσκει με χορούς και ήχους, με ρυθμούς, με μουσικές. Και γέλαγε και πόναγε και βογκούσε ο άνθρωπος κι έβγαζε κάτι παράξενους ήχους από μέσα του κι άρχισε ο άνθρωπος να τους ελέγχει τους ήχους και να τους οργανώνει. Και μίλησε ο άνθρωπος. Και να ο ρυθμός και να ο χορός και να το τραγούδι. Και σήκωνε τα χέρια του ψηλά, ανοιχτά στον ουρανό και φώναζε «ύε» και έσκυβε στη γη που πατούσε πότε με το ένα, πότε με το άλλο και πότε με τα δυο του πόδια και την παρακαλούσε «κύε». Νταπ-ντουπ ύε, νταπ-ντουμ κύε. Όλοι μαζί. Κι άκουγε ο ουρανός κι έστελνε υετό κι έβρεχε ο ουρανός κι άνοιγε τρύπες στη γη ο άνθρωπος και τη γαμούσε και βόηθαγε τη γη να κάνει τα παιδιά της κι η γη κυοφορούσε, φύτρωνε κι ο άνθρωπος ζούσε.

Η ΣΧΙΣΜΗ

Αφού μιλάμε για τέτοιες φράσεις – αποφθέγματα, περισσότερο ενδιαφέρον έχει, υπό την έννοια μιας αλήθειας διαρκέστερης και βαθύτερης, το μότο του Robert Graves, που βρήκα στο καινούριο βιβλίο της Doris Lessing «Η σχισμή» (εκδ. Καστανιώτη, μετ. Τόνιας Κοβαλένκο): «Ο άνδρας πράττει, η γυναίκα είναι.»

Κατ’ αρχήν, προσέξτε την διαφορά στο «υπάρχειν» της αλήθειας και στο «είναι» της γυναίκας. Η αλήθεια υπάρχει από την στιγμή που τη συλλαμβάνει ο ανθρώπινος νους, από τη στιγμή που την ανακαλύπτει και μέχρι να την καταρρίψει. Είτε πρόκειται για νόμους της φύσης είτε για δοξασίες, η έννοια της αλήθειας θα έχει πάντα την ανάγκη της υποστήριξης του ανθρώπινου πνεύματος.

Αλλά η γυναίκα είναι. Η γυναίκα είναι αυτό που είναι, πέραν πάσης αμφισβητήσεως, χωρίς την ανάγκη ν’ αποδείξει τίποτε, πριν από κάθε σκέψη, πάνω από κάθε αλήθεια, νωρίτερα απ’ τον άνδρα. Βεβαίως, μιλάω για την γυναίκα. Όχι γι’ αυτές που αποδέχθηκαν να καταντήσουν εξαρτήματα του άνδρα ούτε για όσες θέλουν να πάρουν τη θέση του. Αλλ’ ακόμη κι αυτές, οι εξαρτημένες κι αλλοτριωμένες από τόσους αιώνες πατριαρχίας, γυναίκες είναι. Μέσα τους διασώζεται η δύναμη της δημιουργίας. Η γυναίκα είναι. Είναι ο δημιουργός του ανθρώπου. Με τα σωστά και τα λάθη του. Γεννάει κι άντρες διότι.

Ο άνδρας; Ο άνδρας πράττει. Όλη του τη ζωή πράττει και πασχίζει ν’ αποδείξει ο φουκαράς την αξία του. Στην γυναίκα, στον εαυτό του και στην κοινωνία. Την κακούργα, που αυτός την έφτιαξε σαν τα μούτρα του.

Ναι, ο άντρας ερωτεύεται. Ερωτεύεται τη γυναίκα που τον αγαπά.

Αλλά η γυναίκα, η Γυναίκα ερωτεύεται τον άντρα που η ίδια αγαπά.

ΣΤΑΣΙΜΟ ΔΕΥΤΕΡΟ

συζύγους δ' ομαυλίας

θηλυκρατής απέρωτος έρως παρανικά

(συντροφεμένα ζευγάρια

της γυναίκας δυνάστης ο ακράτητος έρως

καταλύει)

[Αισχύλου Χοηφόροι, β΄ στάσιμο, 599-600, απόδοση: cropper]

ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ

Το έτος 1988 κυκλοφόρησε από το Μορφωτικό Ίδρυμα της Εθνικής Τράπεζας (ΜΙΕΤ), εκ του ασφαλούς, γνωρίζοντας οι ιθύνοντες ότι είναι αργά για οποιαδήποτε ανατροπή, «Η Πατριαρχία» του Ernest Borneman, σε μετάφραση Δημοσθένη Κούρτοβικ. Καρπός μόχθου σαράντα ετών, το βιβλίο αυτό (935 σελίδων, εκ των οποίων 150 σελίδες η συντομευμένη βιβλιογραφία), που γράφηκε με την υπερβολική φιλοδοξία του συγγραφέα να παίξει για το γυναικείο κίνημα, τον ίδιο ρόλο που έπαιξε το «Κεφάλαιο» του Μαρξ για το εργατικό κίνημα. Δέχθηκε την χλεύη της κριτικής των ακαδημιών και των κάθε είδους συντηρητικών κατεστημένων. Δέχθηκε τα ευμενή σχόλια εκείνης μόνο της αναρχικής αριστεράς που ελπίζει και θέλει την ανατροπή. Κατακρίθηκε από τις φεμινίστριες. Υμνήθηκε από λίγες γυναίκες. Απ’ όσες τους άντρες δεν φοβόντουσαν. Από τις Λου Σαλομέ όλων των εποχών. Κανένας, όμως, καμία δεν φαίνεται να το κατάλαβε. Είναι το παράπονο του Νίτσε: «Οι άνθρωποι ή θα μας επαινούν ή θα μας υβρίζουν. Κανείς τους δεν μας κατανοεί.»

Κομμός

Ηλίθιε, τις μητέρες αγνόησες, την δύναμη της αξίνας υπερεκτίμησες, την ισορροπία διατάραξες, την γη δεν σεβάστηκες, στο μυαλό σου πίστεψες, άχρηστε, συνεχίζεις και κατ’ εικόνα καταστρέφεις. Μάθε τουλάχιστον ότι ο Χάρος σ’ έχει διαλέξει. Ανόητε κι αποτυχημένε, ψεύτη, λάθος της φύσης, πολύτροπε άνδρα πράττοντα, δραττόμενε της ευκαιρίας κι όχι κανενός είναι, φύγε, διάλεξέ τον εσύ, σε μια φιγούρα που το υπολειπόμενο του ανθρώπου πάθος θα σε σώσει. Να σε θυμάται η πέτρα, το νερό και το χορτάρι ότι κατάλαβες, ότι αιστάνθηκες, άμποτε, τον προορισμό σου.

Αλήθεια λέω.

27 σχόλια:

Γουφ είπε...

Παρδόν, σε αυτό το ποστ γιατί επιτρέπονδε τα σχόλια ?

cropper είπε...

Για να σχολιάζεις, κουμπάρε, για να σχολιάζεις.

Γουφ είπε...

A; καλα καταλαβα τότε. Το άλλο δεν ειχε σχόλια για να μην σχολιάζω, Απλό.\\

μελονικος είπε...

Καλό Πάσχα

cropper είπε...

Γούφα

Είδες πόσο απλό ήταν, Κάρολε;
Άλλο Baudelaire κι άλλο Boudalar.

cropper είπε...

NIKO,

Ευχαριστώ.
Χρόνια Πολλά.

ange-ta είπε...

καλό Πάσχα κροππέριε και οικογένεια,
Αυριο ημέρα Κυριακή, ημέρα
του κυρίου που λέμε, θα διαβάσω το ποστ σου με τον πρωϊνό καφέ μου.
Τωρα είμαι πτώμα μετά απο πάρα πολύ δουλειά. Τοση που ούτε να ψωνήσω δεν πρόκαμα.
Οπότε θέλω δε θέλω θα σουβλίσω σπόρους που λέει και ο Γούφας

cropper είπε...

ANGE-TA,

Καλό Πάσχα και καλή ξεκούραση, φιλενάδα.

Χαιρετισμούς στον ατρόμητο Πουαρώ. Ακόμα γελάω με το (ζ)ε(ζ)ομένο και την βι(ζ)ίτσα.

Γουφ είπε...

Κουμπάρε αγαπημένε και Αναστάσημε

Η ομολογία πίστης, σε οποιονδήποτε θεό, γίνεται ευθαρσώς και δημοσία δαπάνη. Αλλως πως ρίχνουμε τα σύκα μεσ την σκαφη και τα'ί'ζομεν το Κτήνος. Δε λεω, το Κτήνος ειναι και επικυρίαρχον και νόστιμον, αλλα τας ομολογίας δεν τας εχει χρείαν, Σάρκαν γυρεύει, και μονον αυτήν, Και πούσαι, αλλαχού όπου δεν ειναι μονοθε'ι'στές έχουσι και Θεάς, άλλως πως Θεαινάς επονομαζομένας. Αυτές κιαν εκζητούν ομολογιας στην πλατείαν της Ριάντ!... με δίκοπον την Δαμασκήναν σπάθην επικρεμαμένην... Ετσι ειναι αυτα.-

Τωρα κλεινει ο ιντερνετοκάφενες, παω να ριπσω στράκα στρούκας και τα λεμε αυριον εσπέραν.

Μπάμ! Μπουμ! Παμ! Χρίστος Ανέστη.

cropper είπε...

ΚΟΥΜΠΑΡΕ μου καλέ και με θεληματικό πηγούνι,

Όταν σχολιάζεις πραγματικά, έχεις δίκιο πάντα.

Αυτό το Κτήνος, φοβάμαι, θα με φάει.
Ξέρω κάτι κόλπα, όμως, της τελευταίας στιγμής, κι ελπίζω να του ξεφύγω, γιατί προτιμώ να με φάει το άλλο κτήνος. Το ονειρόσιτο.

Vrakas Kostas είπε...

Μαλιστα!Σε σκεψεις μ εβαλες παλι cropper!Ειδες;σκεφτομαι...αρα υπαρχω βρε!Ειμαι ομως εγω;η; ειμαι καποιος αλλος;
Δυσκολο πραμα η αληθεια και ρευστο!Σαν τον ενδιαμεσο κοσμο που περιγραφει και ο γουφας!Μπαρδον,ο Baudelaire!Μα τι εμμονη κι αυτος ο γουφας, να κυκλοφορει μεταμφιεσμενος σε Baudelaire!Μαλλον για να μην του λογοκρινουν τα εργα του επειδη προσβαλει τη δημοσια ηθικη!Ειδες;παρασυρθηκα παλι!Ασε τον γουφα να μαζευει στη Makedonjia
τα ανθη του κακου του(τον καιρο)!
Ααα..μην το ξεχασω Baudelaire,τις λεσβιες να καμεις ποστ!Τις λεσβιες!
Κι ο χρονος ο(κακος μου),που δε φτανει για να διαβαζω οσο θελω!Χεσε μας ρε Einstein(που διαστελεται)!
Και δε με λεεις cropper,αυτο με την σχισμη και τις τρυπες στη γη,ειναι αληθεια;Και η γυναικα τι ρολο παιζει αμα δεν την αγαπαμε και δεν της δινουμε σημασια;Ε;Ααα..καταλαβα:υπαρχει μονο!Στεκει εκει μονη της και αυτοερωτευεται!Τοτε καλα κανω εγω και της δινω πολλη σημασια!Μπορει καποτε να με ερωτευθει ..κι εμενα!
Τι ηθελα να πω;
Ααα ωραιο ποστ φιλε cropper!
Θελω κι εγω να μαθω να γραφω τετοια!Χαιρετισματα στο κτηνος τον πανθευερο!Παω τωρα να διαβασω Νιτσε που εχει και ωραιες φωτογραφιες με γυμνες γυναικαι στο τελευταιο τευχος του που κυκλοφορησε!
Καλημερα!

Γουφ είπε...

ΓΕΝΙΚΟΣΧΟΛΙΟ
Ο Κουμπάρος μου είναι ένας χαρισματικός next door philosopher, καλυπτει ταυτόχρονα δυτικά και βόρεια προάστεια και αυτό ειναι μεγα ταλέντο. Το τίμημα της ικανότητας αυτής είναι πως αντι να καβαλήσει την φυγόκεντρο δύναμη που η διάνοιά του αναπτύσει, παραμένει μακριά της, προφυλαγμένος, στην απόσταση της ''ερμηνείας''. Γεφυρώνει μεν το χάσμα της ιδιοσύστασης των ακροατών του αλλα έτσι καταδικάζεται στον ρόλο του ερμηνευτή. Το κόστος αυτό ειναι δυσανάλογο. Το κουκούτσι είναι αυτό που αξίζει στους καρπούς της ζωής διότι. Φτύσε εν ανάγκη και κάνα σπασμένο δόντι Κουμπάρε, και όποιος καταλάβει κατάλαβε.

ΣΧΟΛΙΟΝΕΙΔΙΚΕΣΤΑΤΟΝ
Και ο ανδρας και η γυναίκα το ίδιο είναι. Ενα και το αυτό. Θύματα μίας ατελούς -προς το παρόν- εξέλιξης η οποία εχει ανάγκη να μοιράζει ρόλους για να διαιωνίζεται. Αν το κατανοήσω αυτό και ασμένως το αποδεχτώ ο μισός λειτουργώ σαν γυναίκα. Και τη γυναίκα την βιώνω κατα το ήμισυ ως άνδρα. Και αυτά τα δύο τα μισά αδυνατώ να τα αντιληφθώ ως ανεξάρτητα και διαχωρισμένα μέσα στο ανθρώπινο όν. Σύμμφυτα μέχρι το ελάχιστο μόριο του σώματος και έως το πλέον απερίτμητον ίχνος ψυχοδιάθεσης και βούλησης τα αισθάνομαι. Ετσι, το '' ο άνδρας πράττει και η γυναίκα είναι'' το αντιλαμβάνομαι απλως σαν μια ακόμα ευρηματική διατύπωση του κλασσικού ''έλα μωρό μου, τι ρομαντική η πανσέληνος σήμερα, γύρνα λιγάκι να στον χώσω''.

ΕΙΔΙΚΟΣΧΟΛΙΟ
Την αλήθεια και το ψέμα την γνωρίζει μόνον το Κτήνος. Διότι δεν διαθέτει ένοιες και λέξεις ώστε να καθορίζει, να ορίζει, να διαχωρίζει. Tα περιφρονεί αυτά.
Γιατί μπαίνεις σε τέτοια βαλτόνερα?
Αυτόφωτος είναι ο Ηλιος δηλαδή? Πως αυτό? Κτήμα του είναι οι πυρήνες που υφίστανται την σχάσιν?
Κτήμα τίνος? Ou se trouve la terre?

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΣΧΟΛΙΟΝ
Εντάξει, συγνώμη, ενα σχόλιο έκανα, εξ αλλου μου το ζήτησες και εγώ φταίω, ενα χρονο τωρα μονο της πλακας σχόλια έριχνα για να φχαριστιόμαστε, αντε, καιρος να σοβαρευτώ, και αν πονάς φανέρωσέ το, θα ερθουμε να σου κρατήσουμε το χέρι, στ'αλήθεια σ'αγαπάμε, όχι στα ψέματα, μην κολλάς, άρπαξε τη φυγόκεντρο της διάνοιάς σου και αφέσου σε αυτήν, ε, κι αν χαθεί ο δρόμος της επιστροφής πάει να πει ότι δεν άξιζε να τον πάρεις πίσω.

Γειά σου.

Ανώνυμος είπε...

ΟΥΕ ΚΑΙ ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ (ΑΝΔΡΑ -ΓΥΝΑΙΚΑ)ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΑΤΤΕΙ....ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ.... ΣΤΗ ΖΩΗ....ΓΙΑ ΝΑ ΖΕΙ..... ΚΑΛΕΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΓΙΑ, ΚΑΛΟΙ ΚΑΙ ΒΟΛΙΚΟΙ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΑΜΠΕΛΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΛΕΥΕΟΥΜΕ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΛΟΝΩΝ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ ΜΑΣ.

Γουφ είπε...

βεβαιως,
και κυρίως εξω απο τις ανωνοιμείαις μας

Ανώνυμος είπε...

ΤΙ ΑΝΩΝΙΜΗ... ΤΙ ΨΕΥΔΩΝΙΜΗ...
ΩΣ ΓΥΝΑΙΚΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΑΤΤΩ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΙ... ΡΕ ΚΟΥΜΠΑΡΕ...

Γουφ είπε...

kaι να πράττεις και να διαπράττεις και να συμπράττεις και της Αστάρττεις το δίγαμα μέσα! Στον Κροπποκουμπάρο τα παραπονα που σε θελει να εισαι και οχι napratis.
Εγω ξηγήθηκα, δεν ξεχωριζω αντρες-γυναικες,αμφότεροι και να ειναι και να το κανουν λεμε.
ΥΣ
αξιοσημειωτα τρυφερο το δευτερο σχολιο σου οπου αίρεις την ανωνυμία σου απλως δhλώνοντας γυναίκα. Δεκτόν.Εισαι δεν εισαι οτι δηλωσεις εισαι και ναι, συγκινηθηκα. Δεν εισαι πλεον ανωνύμ. εισαι μια γυνήμ.

skoinovatis είπε...

Cropper φίλε, χρόνια πολλά!
Εξαιρετική η ανάρτηση,
πολλά τα θέματα σηκώνουν πολύ συζήτηση...
Ωραία και τα σχόλια...

Να 'σαι πάντα καλά!

Γουφ είπε...

α.πολυ ωραία. φανηκε κι αλλος ενας πελατης.
τι γινεται ρε παιδί μου, κανεις δε φαινεται... ακομα δε γυρισαν απ το Πασχα? Μπα, και ομως, γυρισαν, γυρισαν.
Λαθραναγνωστες υποψιαζομαι πολλους ω Σχοινόβατες...

Ο ΑΠΟΥΣΙΟΛΟΓΟΣ


αντε κουμπάρε, ηρθεν η ωρα να ΠΡΑΤΤΟΜΕΝ, δικαιόνοντας και το φύλο και το ποστ, η εβδομη σαλπινξ εκραξε και εγω σταματαω τα λογια και εκσαφανιζομαι σε ειδικη αποστολη πραττειν.

Πραττ-πραττ-πραττ-πρρρρρρρρρρρρττττ~!

cropper είπε...

--vrakas kostas--

...αυτό με τις τρύπες στη γη ΗΤΑΝ αλήθεια. Βλέπεις, ένα από όσα ήθελα να θίξω σχετίζεται με την διαχρονικότητα της αλήθειας. Πάντως, νομίζω ότι διασώζεται αυτούσιο το έθιμο σε κάποια "πρωτόγονη" φυλή. Οι σύγχρονες φυλές χρησιμοποιούν μπόμπες και άλλα εκσκαπτικά εργαλεία. Τα "μέσα" προδίδουν τους σκοπούς!

Πού τον θυμήθηκες τον Πανθέρεβο;
Μιας και με τα σχόλια αυτά σκοπεύω να διευκρινίσω διάφορα, η έννοιά του, όπως προκύπτει και απ' την ετυμολογία του, δεν είναι από το πάν + έρεβος (γιατί τότε θα λεγόταν 'παντέρεβος'), αλλά από το βαθύ σκοτάδι που κατάπιε όλους τους θεούς... Έρεβος του Πάνθεου.

(Περισσότερες διευκρινίσεις στη συνέχεια...)

cropper είπε...

--Γούφας--

Και με τον Πανθέρεβο, που θυμήθηκε ο φίλος μου ο Κώστας, φτάνουμε στο Κτήνος, που επικαλείται ο Κουμπάρος μου ο Προφήτης του Παρελθόντος.

Α. ΓΕΝΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ
Σε γενικές γραμμές έχεις δίκιο, αν και υπερβάλλεις ως προς το ταλέντο και φαντάζεσαι ανύπαρκτες ικανότητες (εκτός κι αν με δουλεύεις).

Το μόνο που σου διαφεύγει είναι ότι υπάρχει πιθανότητα (για σένα, πεποίθηση για μένα), πως πρόκειται για επιλογή. Υπέκυψα ηθελημένα στον καταναγκασμό της γεφύρωσης των εντός μου ακροατών. Κι από τότε ούτε θέλω ούτε μπορώ να κάνω αλλιώς.

Μ' αυτόν τον τρόπο φτύνω τα δόντια μου. Και φυτρώνουν δράκοι, αλλά θ' αρνηθώ να τους φάω μπαμπέσικα, ως νέος Ιάσων. Προτιμώ να τους παίρνω με το καλό. Θα με φάνε στο τέλος, αλλά θα ξέρω το Γιατί.

Β. ΣΧΟΛΙΟΝ ΕΙΔΙΚΕΣΤΑΤΟΝ
Αν από τα προηγούμενα και από τα επόμενα δεν συμπεραίνεται ότι πιστεύω στον συγκερασμό του αρσενικού "πράττειν" με το θηλυκό "είναι", τότε έχω πρόβλημα έκφρασης και λόγου. Συμφωνούμε απολύτως στο "...πλέον απερίτμητον ίχνος ψυχοδιάθεσης", διαφωνούμε, ίσως, στους ρόλους που τα δύο φύλα ερμηνεύουν και κατηγορώ περισσότερο τον άνδρα-πατέρα, το "πράττειν" του οποίου έφερε τον κόσμο στα σημερινά χάλια και λιγότερο το "είναι" της γυναίκας-μητέρας που το ακολουθεί.

Επίσης, έχω πρόβλημα χώρου. Και χρόνου. Και αιτίας.

Γ. ΕΙΔΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟΝ
Και σ' αυτό συμφωνούμε (αλλιώς πώς θα κουμπαριάζαμε). Αφού την αλήθεια απ' το ψέμα δεν διαχωρίζει το Κτήνος, κι εγώ τα περιφρονώ. Ήδη, την αξία της μίας και μοναδικής έννοιας της Αλήθειας υποβάθμισα με το πρώτο μέρος της ανάρτησης. Το πίσω, το πριν και το μετά, δηλαδή το άρρητο που κρύβουν οι λέξεις ψάχνω. Κι αν δεν μπω στα βαλτόνερα, πού θα το βρω;

Δ. ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟΣΧΟΛΙΟΝ
Να τι θελω να πω: Γράφεις και το πιστεύω κι αισθάνομαι μ' αυτό όμορφα: "...στ' αλήθεια σ' αγαπάμε, όχι στα ψέματα...".
Και μεις σ' αγαπάμε το ίδιο κι είναι σήμερα αλήθεια αυτό. Λοιπόν;
Εσύ θα πεθάνεις, ελπίζω πολύ αργότερα από μένα και η αγάπη, αυτή η ίδια, η αλήθεια αυτή, θα χαθεί για μένα, ελπίζω πολύ νωρίτερα απ' ότι σε σένα.

Κατάλαβες, λοιπόν, ότι την αλήθεια ως βίωμα εννοώ κι όχι σαν εύρημα.

Καλό δρόμο!

cropper είπε...

--ΑΝΩΝΥΜΗ--

Πρώτα να σε καλωσορίσω (αν δεν το έχω κάνει ήδη, σε άλλη μάσκα).

Στη συνέχεια, να σε παρακαλέσω να διαβάσεις τα σχόλια που προηγούνται, ίσως και την ανάρτηση, άλλη μια φορά.

Και τέλος το σχόλιο που ακολουθεί.

...............

Έχεις απόλυτο δίκιο σ' αυτά που λες και κάτι τέτοια σχόλια, παρά το ότι είναι εντελώς δικαιολογημένα, με κάνουν να διερωτώμαι για την αξία του μπλογκ και τις εντελώς περιορισμένες δυνατότητές του.
Βέβαια, θα βοηθούσε αν δεν το βλέπαμε σαν συνέχεια ενός τσατρουμ, που μας υποχρεώνει σε γρήγορες αναγνώσεις και σύντομες απαντήσεις.
Βέβαια, θα βοηθούσε περισσότερο αν είχα μεγαλύτερες εκφραστικές δυνατότητες.

Η ανάγκη να αναρτώ σύντομες περιλήψεις των όσων θέλω να εκφράσω (ΟΚ, όχι τόοοσο σύντομες), τις περισσότερες φορές καταλήγει σε παρανοήσεις.

Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι το απαραίτητο και αναπόφευκτο γι' άντρες και γυναίκες "πράττειν", αλλά ο τρόπος της ανδρικής πράξης και οι διαφορές του από την γυναικεία.

Όπως έγραψα, ο άντρας πράττει για να αποδείξει... Κι αυτό σημαίνει, για να επιβάλλει την εξουσία του. Ο άντρας γαμεί και δέρνει κι έχει ανάγκη να ορίσει τα παιδιά-κληρονόμους του. Ποτέ δεν ξέρει ποιά είναι "δικά" του, αλλά θέλει να τα έχει "δικά" του. Ζώντας στην άγνοια, προσπαθεί μέσω του "πράττειν" να ορίσει το "είναι" του.
Η γυναίκα ορίζει τις πράξεις της δια του είναι της. Αυτό είναι όλο.

Είναι περιττό, νομίζω, να επισημάνω ότι αναφέρομαι στα αρσενικά και θηλυκά χαρακτηριστικά των ανθρώπων. Είτε άντρες είναι είτε γυναίκες.

Όπως διαπίστωσε και ο Σκοινοβάτης, πολλά τα θέματα και μεγάλη συζήτηση. Πιθανώς, να μη χωράει στο μπλογκ. Μάλλον χρειάζεται ταβέρνα και κρασάκι και κοίταγμα στα μάτια, για να συνεννοούμαστε ευκολότερα.

Παρ' όλα αυτά, όποιος έχει όρεξη, επιμένει.

cropper είπε...

--skoinovatis--

Φίλε, ήδη σε μνημόνευσα. Πολλά τα θέματα, λίγος ο χρόνος και άμαθο το μέσον. Ωστόσο, ιστολόγιο για ν' αστειολογώ μόνο, δεν θέλω. Το κάπου-κάπου μου αρκεί.

Με τα προηγούμενα σχόλια, προσπαθώ επιμηκύνω τη συζήτηση, αλλά η αλήθεια είναι ότι αύριο θα πάμε γι' άλλα.

ange-ta είπε...

Αυριο θα σου γράψω κάτι για τη γλώσσα, γιατι τώρα νύσταξα.

Ανώνυμος είπε...

απουσίες, απουσίες,
αδικαιολογήτως και χωρίς
δικαιολογίες.

-στις 10 μενουν μετεξεταστεοι, στις 12 κακως και με τον κηδεμόνα τους-

Unknown είπε...

λοιπόν αυτός ο κροππέριος...
γράφει τόσο έξυπνα, και τόσα, που μόλις τα βλέπω λακάω, με πιάνει η απογοήτευσή ότι τίπτοτα δε θα καταλάβω ακόμη κι αν κάτσω και τα δια΄βασω, μετά βλέπω και τα σχόλια, και νιώθω ακόμη πιο ούφο...
κι όταν περάσει ο καιρός, και μπω, ξαναμπώ χωρίς να διαβάσω, και το μάτι μου συνηθ΄σει στα δρομολόγια των λέξεων του κροππέριου, τότε αρχίζω δειλά δειλά να διαβάζω...
έτσι διάβασα και λιαντίνη ακόμη, - κι ήταν λαμπρός, λαμπρότατος για τον σολωμό- τον είχα γνωρίσει τον λιαντίνη και με είχε αφήσει κάγκελο η μούρλα του, δεν τον είχα εκτιμήσει, χάρη στον κρόππερ τον θαύμασα-
παμ παρακάτω
σήμερα λοιπόν διέτρεξα το κείμενο για τη γυναίκα.
είναι.
ρήμα που απαιτεί κατηγορούμενα.
πρώτο πράμα η γυναίκα, άνθρωπος που πρέπει να κάνει χώρο σε κάθε γέννα της σε κάθε γάμο της.
κάποιοι ψυχαναλυτάδες λένε ότι η πρώτη κοινωνικοποίηση είναι η ενοχή.
το συνδυάζω.
ενοχή συμαίνει ότι το είναι σου ενέχει σπόρο αυτού που δεν είναι.
σα να λεμε η γυναίκα είναι γιατί βλέπει να'ρχεται, χωρίς να μιλάει ή να πράττει.
γίνεται αιτία ύπαρξης, τόπος.
μια εμπειρία. γεννάς. άραγε κάνεις τίποτα εκείνη την ώρα, ή απλώς επιβιώνεις ανοιγοντας τα σκέλια όσο πιο πολύ μπορείς...
η εμπειρία είναι ό,τι πιο δυνατό, μεγάλο, ξέχωρο, θετικό-θετικό-θετικό έχω ζήσει. καμιά άλλη εμπειρία δε λογίζεται ίδια, για μένα που το έζησα αυτό το πράμα.
και μετά είσαι απλώς εκεί. ένας τόπος για να βρίσκεται κάποιος και να μεγαλώνει. το ίδιο σε κάθε γυναίκα, είτε άνθρωπος είτε σκύλος είτε ό,τι ζώο κι αν είναι.
τέλος πάντων.
διάβασα και τα περί οργασμού, μέσες άκρες. πιστεύω πως το να είναι αληθινός ο κάθε σύντροφος προς τον άλλον είναι ζήτημα και των δυο. όπως εδώ. η αλήθεια είναι κάτι που είναι. έτσι στη μια στιγμή κι αλλιώς την α΄λλλη. σαν το φεγγάρι που έγραφε ο άλλος. άρα, έτσι κι εδώ. άλλο γυμναστική κι άλλο οργασμός, έτσι;

cropper είπε...

==> ABTTHA, καλή μου φίλη,

Σ' ευχαριστώ για τον χρόνο και για τον κόπο σου.

Ίσως να σε ξενίζει η έκφραση, αλλά για κάτι σκέψεις σαν κι αυτές έγραψα -και σίγουρα δεν θα είμαι ο πρώτος- ότι "η Γυναίκα είναι ο Δημιουργός του Ανθρώπου".

Unknown είπε...

ναι, ναι, η με καβαλημένο καλάμι υπογράφουσα σου το πιστοποιεί ότι έχεις δίκιο.

κυρίως όταν
δημιουργία λογίζεται πόνος

χαχα

"Προσπάθησε να πει κάτι γλυκό, αλλά η γλώσσα του κρεμόταν στο στόμα του, όπως ένα σάπιο φρούτο απ' το κλαδί, και η καρδιά του ήταν ένα παράθυρο, μπογιατισμένο μαύρο." (Bernard Malamud)

φρέσκα σχόλια:

Widget by ReviewOfWeb